Thuis stoken
Uiteraard is het illegaal, en ik zou niemand aanraden ermee te beginnen…
Maar degene die het wel doen zijn het er allemaal over eens, zelf gestookte alcohol smaakt vele malen beter dan de alcohol die je in de winkel vind. ‘Stoken, of destilleren,’ is het maken van een alcoholhoudende drank.
Door de verhitting verdampt de alcohol als eerste. De dampen worden in een spiraalconstructie afgekoeld en als sterke drank opgevangen. De stookwijn maak je van vruchten, suiker en gist. Dat laat je twee tot drie weken staan, waarna je een alcoholpercentage hebt van zo’n twaalf procent. Dat stook je en dan houd je de drank over.
Je kunt alle vruchten gebruiken als er maar genoeg suiker in zit, want die wordt omgezet in alcohol en koolzuurgas. Gewoon water, gist en suiker kan ook. Je houd dan een neutrale alcohol over (zonder bijsmaak).Wanneer je de stookwijn hebt gedistilleerd, kun je de smaak beïnvloeden door de drank te lageren op een eikenhouten vat of er specerijen en dergelijke aan toe te voegen. Je kunt er helemaal je eigen draai aan geven.
Dat, en het feit dat het een beetje illegaal is, maakt het spannend en leuk.’Verzin wat je zou kunnen gebruiken met de kruiden, specerijen of het fruit wat in de winkel ligt! De mogelijkheden met thuis stoken zijn eindeloos. En als na drie a vier weken blijkt dat je brouwsel niet is gelukt? Dan gooi je alles weer in de ketel en distileer je de alcohol er uit, en begin je weer opnieuw…
Wodka
Wodka, (of zoals de Russen zeggen “Vodka”) is tegenwoordig niet meer uit het sterke dranken aanbod te krijgen. Er zijn inmiddels oneindig veel soorten wodka op de markt gebracht. Van de gewone “standaard” wodka, gemaakt van graan of aardappel tot de “flavoured” wodka’s zoals red wodka en limoenwodka. Veel mensen hebben de veelzijdige smaak van wodka reeds ontdekt.
Hoe wordt wodka gemaakt
Wodka wordt gestookt uit onder andere verschillende soorten granen en aardappels. Door gisting en destillatie krijg je een goedje met een alcoholpercentage tot maximaal 95%. Deze substantie, die bijna spiritus zou kunnen worden genoemd, wordt opgeslagen in tanks met houtskool waardoor alle geuren en onzuiverheden verdwijnen. Dit maakt dat de wodka zo puur en natuurlijk is. Hierna wordt het gefilterd en verdund met water tot een alcoholpercentage van rond de 40%. Het bijzondere aan wodka is dat het geen rijpingsproces nodig heeft. Nadat het uit de destilleertank komt, wordt het meteen in een fles gegoten en gaat het de markt op.
Smaken
De meeste wodkafanaten zijn ervan overtuigd dat de échte smaak van wodka alleen te proeven is door het puur te drinken. Toch valt het ‘watertje’ niet bij iedereen goed in de smaak. De één vindt het te sterk en de ander zegt dat er geen smaak aan zit. De manier waarop je het drinkt is echter essentieel; niet alleen voor een lekkere smaak, maar ook voor een intense reiniging van binnen en een onvergetelijke avond (die je je de volgende morgen niet meer herinnerd!)
Kies voor een wodka van tenminste 40%. Hoewel deze wat duurder zijn dan de wodka’s met 37,5% is deze minder verdund (vandaar het hogere alcoholpercentage) wat de kwaliteit en de puurheid ten goede komt. In Nederland zijn de in Italië gestookte Smirnoff wodka en de in Georgië ( van 100% granen en drie maal gedistilleerd en gefilterde) “Eristoff” Wodka’s het bekendst. Niet in de laatste plaats omdat Eristoff wodka’s de markt inmiddels met 7 verschillende (flavoured) wodka’s heeft bestookt.
Actrice Victoria Koblenko heeft in 2015 het wodkamerk Staritsky & Levitsky, geïntroduceerd. Hiermee wil ze Nederland kennis te laten maken met een authentieke Oekraïense traditie. In Oekraïne is het van oudsher een gewoonte om wodka puur te drinken." De wodka, waarvan de naam refereert naar twee historische persoonlijkheden uit Oekraïne, wordt vijf keer gedestilleerd in kleine porties op een traditionele destilleerderij in de stad Lviv. Elke fles wordt met de hand gekurkt en gedecoreerd om de kwaliteit te bewaken.
Ik heb hem zelf nog niet gedronken, maar dat is tevens het mooie van wodka. Doordat er zoveel verschillende soorten op de markt zijn, is het een zoektocht naar jou eigen favorieten smaak.
Een zoektocht die ik graag aan ga.
Bacardi
De vleermuis werd altijd al beschouwd als symbool van geluk, dus toen Doña Amalia Bacardí, vrouw van Facondo Bacardi die de Bacardi distilleerderij op 4 februari 1862 in Santiago de Cuba oprichtte, fruit etende vleermuizen in de stokerij signaleerde, stelde zij voor om de vleermuis te gebruiken als het symbool van BACARDÍ. In die tijd kon niet iedereen in Cuba lezen en schrijven, en werd de vleermuis het symbool voor de Bacardi rum. Vandaag de dag siert de vleermuis nog steeds de fles en brengt de familie geluk in mindere tijden.
In 1918 en 1919 stond de hele wereld op zijn kop, vanwege de Spaanse Griep. Naar schatting 20 tot 100 miljoen doden vielen er door de epidemie. Hoewel de Spaanse griep niet uit Spanje kwam, werd hij daar wel het eerst bekend, nadat de Spaanse koning Alfonso XIII er onder leed. Toen de ziekte bij de vorst op zijn hoogtepunt was, dronk de koning een fles Bacardi-rum leeg. Wonderlijk genoeg was de volgende dag de koorts grotendeels gedaald. Dat dit door de Bacardi kwam is natuurlijk tamelijk onwaarschijnlijk. Maar sindsdien staat het Spaanse koninklijk wapenschild wel op iedere fles Bacardi als dank voor het redden van het leven van de Spaanse koning.
Jägermeister
Er bestaan veel legendes over Jägermeister. Maar de meeste gaan toch wel over het logo. Een cirkel waarin een groot hert staat afgebeeld met een kruis tussen de hoorns. Voor vele jaren dacht men dat de van oorsprong Duitse kruidendrank gemaakt werd met toevoeging van het bloed van een hert. Jaren geleden is deze roddel al naar het land der fabelen verzonden. Andere zagen het gezegde “O my Deer God” in het logo, maar ook dit is niet correct.
Het logo van Jägermeister vertegenwoordigd “Hubertus van Luik” een Duitse jager uit de 7e eeuw. Op goede vrijdag in het jaar 683 ging Hubertus, naar het bos om te jagen, ondanks dat het een zeer oneerbiedige activiteit was om te ondernemen op deze kerkelijke dag. Na een tijdje in het bos te hebben rondgelopen bespeurde Hubertus een groot hert met een enorm gewei. Het hert stond even stil maar zetten het al snel op een rennen.
Hubertus en zijn roedel honden vlogen achter het hert aan. Op het moment dat de honden het hert hadden omsingeld en Hubertus met zijn geweer klaar stond om het arme dier neer te schieten, richtte het hert zich statig naar Hubertus. Vanuit het niets verscheen er een lichtgevend kruis tussen het gewei van het magistrale beest en sprak er een stem tot Hubertus.
De stem gaf Hubertus opdracht zich te wenden tot Lambertus van Maastricht, die op dat moment Bisschop van Maastricht was. Verbluft door dit wonder, liet Hubertus het geweer dalen, het licht verdween, en het hert draaide zich om en verdween uit het zicht. Hubertus ontdaan door het voorval ging in de leer bij de heilige Lambertus van Maastricht. Hij bekeerde zich tot het christendom en na de dood van Lambertus volgde Hubertus hem op als “Saint Hubertus” Beschermheilige van alle jagers.
